Opknappen scholen icm. interculturele ontwikkelingsstage

Bouw voor Bouw schenkt € 500,– aan Frederique Smeets (17) die in totaal € 1.800,– inzamelde met diverse sponsoracties, filmavonden en kerstkaarten. Met haar school, Philips Van Horne SG uit Weert, heeft ze haar interculturele stage in Tanzania, in het teken van het helpen bij het opknappen van schooltjes gesteld.

Interculturele Ontwikkelingsstage te Tanzania

Donderdag 21 juli 2016 is het zover. Maar liefst 32 leerlingen van Het College, de Philips van Horne, Het Kwadrant en sinds dit jaar ook het BRAVO! College zetten koers naar Tanzania voor een interculturele ontwikkelingsstage van drie weken. De leerlingen doen mee aan een project van Global Exploration. In deze drie weken gaan we er samen voor proberen te zorgen de wereld een beetje beter te maken: samen leren, praten, sporten, zingen en werken. Leren dat mensen over de hele wereld anders zijn, maar dat dat ook prima is. Tijdens deze ontwikkelingsstage zijn onze leerlingen te gast bij vier middelbare scholen waar ze samen met de Tanzaniaanse scholieren, hun buddy´s, vele activiteiten ondernemen.

Global Exploration

Global Exploration is een stichting met als doel jongeren kennis te laten maken met andere culturen. Ontwikkelingssamenwerking, duurzame ontwikkeling en zelf een bijdrage leveren door middel van een ‘Scholen voor Scholen’-project vormen onderdelen van de ontwikkelingsstage. Na een gedegen voorbereiding van masterclasses, teambuilding en informatiebijeenkomsten reizen middelbare scholieren, ondersteund door docenten en een arts naar Derde Wereldlanden om daar te bouwen aan een betere wereld. De leerlingen financieren deze reis zelf en organiseren voor de projecten inzamelingsacties.

Sponsoractiviteiten en donaties

Naast de voorbereidingen op informatief gebied hebben de leerlingen van LVO-Weert de afgelopen maanden veel sponsoractiviteiten georganiseerd om hun ontwikkelingsstage naar Tanzania mogelijk te maken. Zo konden mensen onder andere deelnemen aan een film- en hapjesavond, werd er een loterij gehouden tijdens het Muziekgala in het Munttheater en hebben we samen met het Weerter Mannenkoor een concert verzorgd.

Persoonlijke inzameling

Niet met lege handen reizen is het motto van de Stichting Global Exploration. Fondsen verzamelen en de handen zelf uit de mouwen steken, vormt een onderdeel van het programma. Iedere deelnemer zamelt € 1800 aan sponsorgeld in. Er zijn heel wat wafels gebakken, etentjes en high tea’s georganiseerd en familie, vrienden en bedrijven benaderd om te sponsoren. Daarbij vertellen de deelnemende leerlingen steeds hun eigen verhaal over de ontwikkelingsstage naar Tanzania.

Enkele dagverslagen

• Velen van ons kunnen moeilijk opstaan en slapen door de wekker heen. We moeten ons gehaast klaarmaken zodat we op tijd zijn voor het ontbijt. De dagelijkse rij voor het ontbijt staat er weer wat sommigen ook meer tijd geeft. Na het ontbijt wordt de groep opgesplitst in twee. Groep A gaat de helft van een klaslokaal schilderen dat verderop gelegen ligt op het terrein. Als eerste moeten we het stof weghalen van de muren met iets dat lijkt op een roe. Vervolgens moeten we de gaten in de muur opvullen zodat we eroverheen kunnen verven met witte verf. Het verven wordt met z’n allen gedaan terwijl we naar wat muziek luisteren en als finishing touch hebben we de onderste rand van de muur zwart geschilderd zoals het hoort.. Tijdens het verven heeft de helft van de groep niks te doen omdat er te weinig kwasten zijn. Daarom gaan ze het schoolterrein verkennen. Na afloop gaan we lunchen en worden de rollen omgedraaid. Groep A gaat naar het rehabilation centre en het is nu de beurt aan groep B om de andere helft van het klaslokaal te verven. De weg naar het rehabilation centre is vrij lang. We lopen er in drie kwartier naar toe. Gelukkig is er veel te zien onderweg. Mooie natuur en hoge bergen. We maken allemaal natuurlijk veel foto’s. Op het rehabilation centre is aardig veel te doen. Het is dan ook hard werken. Groep B heeft ‘s morgens al verschillende dingen gedaan zoals speeltoestellen schuren en relingen geverfd. Wij als groep A mogen het werk voortzetten. Gelukkig is het net op tijd af en zijn we op tijd voor de nabespreking. Het is fijn om de ervaringen uit te wisselen. We zijn hier in een vreemd land waar alles anders is. Het naar de wc gaan bijvoorbeeld is voor iedereen een speciale gebeurtenis. Er wordt dan ook veel over gepraat, want niemand had ooit een Frans toilet meegemaakt. Met een beetje oefening is het eigenlijk wel een grappige ervaring, maar wij kunnen voor de hele groep spreken als we een “ echte” wc pot toch echt fijner vinden. Ook het douchen is even wennen. Jezelf wassen met een emmertje water vergt ook wat oefening. ’s Avonds is het tijd voor het eten en kampvuur. Met name Teun, Luuk en Silvan hebben wat leuke danspasjes waar onze Tanzianiaanse vrienden helaas niet veel van snappen. Quote van de dag: ‘sharing is caring’

• Let ’s work, moe maar voldaan gewerkt aan de vloer van oltepes primary school. Bij thuiskomst worden we verrast door een heerlijke maaltijd van onze topkoks J

• Na een goede nachtrust staan we om 08.30 uur op. We maken ons allemaal klaar voor het ontbijt samen met de buddy’s. Na het ontbijt gaan we ons voorbereiden op een lange dag werken. Vandaag staat namelijk in het teken van het Scholen voor Scholen Project. We trekken de werkhandschoenen aan en vertrekken met de buddy’s naar de plek waar het begin van een schooltje staat. Het is ongeveer 20 minuten lopen. Eenmaal daar aangekomen beginnen we meteen met stenen op het cement scheppen en water halen, want het plan is dat we de vloer van het schooltje gaan maken. Het is zwaar werk maar als we samenwerken, valt het allemaal wel mee. Het cement is nu klaar voor gebruik en we gaan in een lange lijn staan, zodat we de emmers met cement goed kunnen doorgeven. Het lijkt een beetje op een treintje. De sterke mannen scheppen het cement in de emmers en geven ze door aan de rest van de groep. Vervolgens gaan de emmers naar de plek waar het cement werd gestort. Zodra de emmer leeg is ,wordt hij weer doorgegeven en teruggebracht, zodat hij weer vol met cement kan worden geschept. Na een paar uurtjes hard werken is het tijd voor de lunch. De koks brengen met een truck het eten. Zodra het eten op is, laten we het werk even liggen en beginnen te lopen naar een schooltje. Deze wandeltocht duurt ongeveer 10 minuten. Eenmaal aangekomen wordt de groep in tweeën verdeeld. De ene groep gaat het ene klaslokaal in en de andere groep het andere klaslokaal. In het klaslokaal beginnen de kinderen een liedje te zingen die ze hebben ingestudeerd met een dansje erbij. Als antwoord zingen wij ook een liedje. Dat liedje is: ‘If you happy and you know it clap your hands’. Verder kijken we nog even in het klaslokaal en lopen we verder naar het volgende klaslokaal. Hier gebeurt hetzelfde als in het andere klaslokaal. We lopen daarna terug naar de werkplek. We gaan weer meteen aan de slag met het cement storten. Na een paar uur hard werken is het tijd om te stoppen en hebben we al een groot stuk van de vloer klaar. Omdat de jongens het allerhards hebben gewerkt, mogen zij met de truck terug naar de school waar onze tentjes staan en mogen zij als eerste douchen. De rest van de groep loopt terug. Iedereen frist zich op van een dag hard werken. Omdat we zo hard hebben gewerkt, hebben de koks een verrassing voor ons. Ze hebben pizza’s en frietjes gemaakt en er is zelfs frisdrank voor de hele groep. Dat is toch wel genieten. Na het eten gaan we met zijn allen naar het kampvuur om de dag af te sluiten met dans en zang. Om 22.00 uur is het toch echt tijd om naar bed te gaan.stenen op het cement scheppen en water halen, want het plan is dat we de vloer van het schooltje gaan maken. Het is zwaar werk maar als we samenwerken, valt het allemaal wel mee. Het cement is nu klaar voor gebruik en we gaan in een lange lijn staan, zodat we de emmers met cement goed kunnen doorgeven. Het lijkt een beetje op een treintje. De sterke mannen scheppen het cement in de emmers en geven ze door aan de rest van de groep. Vervolgens gaan de emmers naar de plek waar het cement werd gestort. Zodra de emmer leeg is ,wordt hij weer doorgegeven en teruggebracht, zodat hij weer vol met cement kan worden geschept. Na een paar uurtjes hard werken is het tijd voor de lunch. De koks brengen met een truck het eten. Zodra het eten op is, laten we het werk even liggen en beginnen te lopen naar een schooltje. Deze wandeltocht duurt ongeveer 10 minuten. Eenmaal aangekomen wordt de groep in tweeën verdeeld. De ene groep gaat het ene klaslokaal in en de andere groep het andere klaslokaal. In het klaslokaal beginnen de kinderen een liedje te zingen die ze hebben ingestudeerd met een dansje erbij. Als antwoord zingen wij ook een liedje. Dat liedje is: ‘If you happy and you know it clap your hands’. Verder kijken we nog even in het klaslokaal en lopen we verder naar het volgende klaslokaal. Hier gebeurt hetzelfde als in het andere klaslokaal. We lopen daarna terug naar de werkplek. We gaan weer meteen aan de slag met het cement storten. Na een paar uur hard werken is het tijd om te stoppen en hebben we al een groot stuk van de vloer klaar. Omdat de jongens het allerhards hebben gewerkt, mogen zij met de truck terug naar de school waar onze tentjes staan en mogen zij als eerste douchen. De rest van de groep loopt terug. Iedereen frist zich op van een dag hard werken. Omdat we zo hard hebben gewerkt, hebben de koks een verrassing voor ons. Ze hebben pizza’s en frietjes gemaakt en er is zelfs frisdrank voor de hele groep. Dat is toch wel genieten. Na het eten gaan we met zijn allen naar het kampvuur om de dag af te sluiten met dans en zang.